14 ZALET I WAD MASTIFA TYBETAŃSKIEGO: CECHY I CHARAKTERYSTYKA

Pochodzące z Himalajów mastify tybetańskie są duże, mocne i gotowe do walki. Chwalono ich za nieustraszony, opiekuńczy charakter, imponującą posturę i lojalną naturę. Często nazywany najwyższym psem stróżującym, Mastif Tybetański jest bardzo agresywny w stosunku do nieproszonych gości i trzyma się na uboczu w stosunku do nieznajomych. To powiedziawszy, ta bestia ma słodką, kochającą osobowość i tworzy silną więź ze swoimi ludzkimi rodzicami.

Jednak szkolenie tych psów nie jest łatwe: czasami potrafią być bardzo uparte. Ponadto mastify tybetańskie bardzo się ślinią i są podatne na wiele schorzeń. Czy zatem adoptować tego psa, czy nie? Jakie są zalety i wady posiadania mastifa tybetańskiego? Mamy odpowiedzi tutaj!

pies-dzielnik

8 zalet posiadania mastifa tybetańskiego

Myślisz o adopcji mastifa tybetańskiego? Prawdopodobnie chcesz wiedzieć, czy jest to właściwy wybór dla Ciebie, czy nie. Z radością możemy powiedzieć, że bycie rodzicem tego futrzanego giganta ma wiele zalet. Po pierwsze, oznacza to biznes i może służyć jako ceglany mur przed obcymi. Po drugie, Mastif Tybetański jest lojalny, inteligentny i łatwy w utrzymaniu. Oto bliższe spojrzenie na największe zalety posiadania jednego z tych psów:

1. Wyjątkowi Strażnicy

Mastify tybetańskie są znacznie większe od przeciętnego doggo, a jednocześnie dość zwinne i elastyczne jak na swój rozmiar. Wykonują fantastyczną robotę, odstraszając intruzów i drapieżniki, warcząc, szczekając i zaznaczając terytorium. Wychowani przez tybetańskich mnichów w jednym celu – aby służyć jako strażnicy – są najlepszymi obrońcami. Samiec mastifa tybetańskiego może osiągnąć wagę 150 funtów i wysokość 26 funtów.

A dzięki swojej dominującej, agresywnej postawie pies ten budzi szacunek innych psów i ludzi. Mastify tybetańskie mają bardzo głośne, przerażające szczekanie i lubią spacerować po posesji, aby mieć wszystko pod kontrolą. Ponieważ nie są szczególnie szybkie, patrolowanie pomaga im utrzymać kontrolę.

trzy czerwone psy rasy mastif tybetański

Zdjęcie: Kat_marinina, Shutterstock

2. Bardzo lojalny i oddany

Lojalność to coś, czego szukają wszyscy właściciele zwierząt domowych, a otrzymasz jej mnóstwo dzięki mastifom tybetańskim. Dlatego tak dobrze radzą sobie ze stróżami: mastify tybetańskie nie chcą zawieść swoich właścicieli ani pozwolić, aby przydarzyło im się coś złego. Są także świetnym wyborem dla seniorów. Ich wierna, opiekuńcza natura jest tym, czego wielu starszych rodziców szuka puszystego towarzysza. Kiedy już stworzysz więź, będzie to na całe życie!

3. Niskie potrzeby pielęgnacyjne

Podobnie jak większość dużych psów, mastify tybetańskie mają grubą budowę kości, krótki, nisko osadzony ogon, opadające uszy i ponadprzeciętną czaszkę. Co ważniejsze, mastify tybetańskie mają krótką sierść i umiarkowanie linieją. Jednak raz w roku (późną wiosną lub wczesnym latem) wieją mocno, a kiedy to nastąpi, codzienne szczotkowanie będzie obowiązkowe. Poza tym wystarczą dwie sesje szczotkowania tygodniowo i wizyta u fryzjera raz na dwa miesiące.

czerwony Australijczyk

Źródło zdjęcia: Tatyana Kuznetsova, Shutterstock

4. Szybko się łapią

Rasa ta ma nie tylko ciało olbrzyma, ale także bystry i dowcipny umysł. W przeciwieństwie do niektórych psów, Mastif Tybetański nie wymaga powtarzania jednej komendy/sztuczki kilkanaście razy, zanim się załapie. A przy właściwym podejściu (dużo pozytywnego wzmocnienia i stymulacji psychicznej) możesz zamienić sesje treningowe w przyjemną grę.

To jest ważne: Mastify tybetańskie nie potrzebują smakołyków, aby zapewnić sobie grę A. Z jednej strony to świetna wiadomość, ponieważ podczas szkolenia psa nie będziesz musiał polegać na przekąskach. Oznacza to jednak również, że będziesz musiał znaleźć inne sposoby na motywację. Ten futrzasty pączek z radością wykona Twoje polecenie, ale tylko wtedy, gdy łączy Cię silna więź, a pies Ci ufa.

5. Włamanie wymaga niewielkiego wysiłku

Mastify tybetańskie są nie tylko inteligentne, ale także niezależne (a czasem uparte), dlatego bardzo łatwo je nauczyć korzystania z nocnika. Oczywiście, jeśli to szczenię, będziesz musiał włożyć w to trochę wysiłku, ale dorosły mastif tybetański szybko skorzysta z toalety bez żadnej zachęty i Twojej strony. A jeśli mieszkasz na działce, pies chętnie załatwi swoje sprawy na świeżym powietrzu.

Niektóre zwierzęta potrzebują miesięcy perswazji i targów, aby przestać załatwiać się na środku salonu. Cóż, to nie będzie problem z Mastifem Tybetańskim!

Zdjęcie: Kat_marinina, Shutterstock

6. Droga, ale rzadka rasa

W porównaniu do najpopularniejszych psów w USA, Mastify Tybetańskie nie są szczególnie tanie. Chociaż ośrodek adopcyjny może chcieć oddać Ci szczenię mastifa tybetańskiego za 100–500 dolarów, certyfikowany hodowca zapłaci co najmniej 2000–3000 dolarów. Początkowa konfiguracja, materiały eksploatacyjne i miesięczne rachunki również są znaczne. Dlaczego w takim razie mówimy o zaletach, a nie o wadach?

Mastify tybetańskie to bardzo rzadka rasa. Jeśli więc jesteś gotowy poświęcić się temu fizycznie, psychicznie i finansowo, staniesz się dumnym właścicielem zwierzaka, który przyciąga uwagę i przyciąga wzrok. Czteronożna supergwiazda może nawet zyskać lojalnych fanów, a ludzie poproszą o pozwolenie na jej przytulenie lub zrobienie zdjęć. To całkiem profesjonalista!

7. Czuły, ale nie przywiązany

Tworzenie więzi z dużym, nieporęcznym i imponującym psem, takim jak Mastif Tybetański, jest niesamowite! Ma słodkie, troskliwe serce i zrobi wszystko, co w jego mocy, aby Cię chronić. Dzięki temu wcale nie jest lepki. Chociaż lęk separacyjny jest z pewnością domeną mastifów tybetańskich, jeśli poświęcisz godzinę lub dwie temu delikatnemu zwierzęciu, będzie to więcej niż wystarczające, aby było szczęśliwe. Resztę dnia pies spędzi zajmując się swoimi sprawami.

Zdjęcie: Veronika Kraeva, Shutterstock

8. Zwierzęta niskoenergetyczne

Jesteś zapracowaną osobą i nie masz czasu na opiekę nad potrzebującym zwierzakiem? W takim razie powinieneś rozważyć adopcję mastifa tybetańskiego! To prawda, że ten pies potrzebuje codziennej dawki ruchu, ale nie mówimy o godzinach spędzonych na przeciąganiu liny, nauce nowych sztuczek czy maratonie. Poza tym mastify tybetańskie nie są wielkimi fanami zabawy w aportowanie. Zamiast tego lubią proste spacery lub przechadzki po posiadłości.

Krótka uwaga: ci lojalni towarzysze nie tolerują upału i wolą nie marnować swojej energii na nic. Zachowują go na sytuacje, gdy jest naprawdę potrzebny (np. intruz próbujący się włamać). Dlatego nie zaleca się poddawania mastifa tybetańskiego wyczerpującym ćwiczeniom. Zaboli to tylko mięśnie i stawy psa.

dzielna psia łapa

6 wad posiadania mastifa tybetańskiego

W porządku, pomijając zalety, czas porozmawiać o wadach posiadania mastifa tybetańskiego jako zwierzaka. Jako duże psy są podatne na pewne problemy zdrowotne; poza tym dużo się ślinią i szczekają. Co ważniejsze, jeśli brakuje im wczesnej socjalizacji, mastify tybetańskie będą uparte, instynktowne i wykażą agresję w stosunku do potencjalnych zagrożeń. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się o najważniejszych wadach i sposobach radzenia sobie z nimi:

1. Brak gościnności w stosunku do nieznajomych

Mastify tybetańskie są niezwykle terytorialne, co czyni je znakomitymi stróżami. Jednak ta cecha osobowości ma również jedną dużą wadę: Mastify tybetańskie są zwykle agresywne w stosunku do obcych. Te psy nie są z natury agresywne, ale jeśli brakuje im życia społecznego i nie miały zbyt wielu interakcji z innymi psami, innymi zwierzętami lub ludźmi, będziesz świadkiem nagłych wybuchów agresji.

Na przykład, jeśli zapraszasz ludzi, pies może rozpoznać w nich intruzów! Najlepszym sposobem, aby tego uniknąć, jest adopcja szczeniaka i wyszkolenie go, aby był bardziej przyjazny w stosunku do obcych. Wczesna socjalizacja może sprawić, że te potężni olbrzymy staną się bardziej ufne i mniej agresywne. ¹ A jeśli wychowasz mastifa tybetańskiego z innym psem lub nawet kotem pod jednym dachem, istnieje bardzo duża szansa, że te zwierzaki staną się najlepszymi przyjaciółmi.

style fryzur pudla

Źródło zdjęcia: Tatyana Kuznetsova, Shutterstock

2. Ślinienie się może być problemem

Mastify tybetańskie nie są mistrzami ślinienia się i to jest dobra wiadomość. Zła wiadomość jest taka, że śliniąc się, nadal mogą narobić bałaganu na dywanie lub meblach. Jak więc sobie poradzić z tym problemem? Na początek spróbuj myć zęby psa nieco częściej. Następnie udaj się do weterynarza. Jest prawdopodobne, że ślinotok (nadmierne ślinienie się) jest spowodowany różnymi chorobami dziąseł, zaburzeniami przewodu pokarmowego, ² złe zęby, infekcje, a nawet depresja/lęk.

Nieleczone problemy zdrowotne często prowadzą do poważnych schorzeń. Dlatego im szybciej udasz się do weterynarza, tym lepiej. Jeśli pies dokładnie zbadał weterynarz, a mimo to ślini się, jakby jutra nie było, nadal możesz zapanować nad sytuacją. Oto jak to zrobić: ³

Wyczyść plamy ręcznikami. To najtańsze, ale najskuteczniejsze rozwiązanie. Będziesz jednak musiał stale być na nogach
Utrzymuj suchość jamy ustnej zwierzęcia. Aktywność fizyczna często powoduje u psów nadmierne ślinienie. Wyrób sobie nawyk czyszczenia jamy ustnej po każdej sesji
Chroń podłogę dywanikiem. Upewnij się, że miski z jedzeniem i wodą dla Mastifa Tybetańskiego są umieszczone na wystarczająco grubym dywanie/dywanie, aby wchłonął ślinę
Karmić go 3–4 razy dziennie. Udowodniono, że znacznie zmniejsza to produkcję śliny. Porozmawiaj także z weterynarzem na temat diety zwierzęcia
Śliniaki na ratunek. Pomysł jest prosty: po prostu zawiąż kawałek materiału/plastiku wokół szyi olbrzyma, a on uchwyci całe to droo

3. Głośne, przerażające szczekanie

Jest to świetna funkcja dla psa stróżującego, ponieważ może natychmiast ostrzec właściciela o potencjalnym niebezpieczeństwie. Wadą jest również to, że głośne szczekanie oznacza, że pies będzie sprawiał niedogodności sąsiadom. I choć na posesji prywatnej nie jest to wielka sprawa, gadający zwierzak może szybko doprowadzić do kłopotów z prawem, jeśli mieszkasz w mieszkaniu.

Źródło zdjęcia: Liliya Kulianionak, Shutterstock

4. Instynkt ponad władzą

Jak wspomniano, mastify tybetańskie są niezwykle lojalne i inteligentne, ale mogą być uparte. Szybko się nudzą i nie można na nich polegać: nie spodziewaj się, że wykonają te same sztuczki na polecenie. Czasami instynkt przejmuje kontrolę i pies traci kontrolę, zamieniając pojedynczy spacer do domu w jedną wielką przygodę. Dlatego szkolenie mastifa tybetańskiego nie jest łatwym zadaniem. Najskuteczniejszym rozwiązaniem jest tutaj ponownie wczesna socjalizacja.

5. Cięższy niż większość psów

Jeśli masz dzieci, zastanów się dwa razy, zanim adoptujesz dorosłego mastifa tybetańskiego. Choć mastify tybetańskie są cierpliwe, nie lubią, gdy się z nimi majstruje. I niestety granica pomiędzy zabawą z psem a drażnieniem go jest dla dzieci bardzo niewyraźna. Poza tym, nawet jeśli zwierzę nie ma nic przeciwko towarzystwu, nadal może niechcący zrobić krzywdę maluchom (lub zepsuć drogie rzeczy).

To samo dotyczy innych, znacznie mniejszych zwierząt domowych, takich jak piesek zabawkowy lub kot. Kolejna duża wada: trzeba być bardzo silnym, aby poradzić sobie z mastifem tybetańskim. Przeciętnemu człowiekowi będzie bardzo trudno nieść go na rękach. Mastify tybetańskie też dużo jedzą (co oznacza dodatkowe wydatki) i nie czują się szczęśliwe w małej klatce.

Zdjęcie: Olga Aniven, Shutterstock

6. Problemy zdrowotne dużego psa

Dla wyjaśnienia: dla dużego psa mastif tybetański jest całkiem zdrowy. Jednak w porównaniu z niektórymi mniejszymi rasami lista potencjalnych problemów związanych z ryzykiem jest nieco dłuższa. Zacznijmy od tego, że mastif tybetański żyje tylko 10–12 lat (w porównaniu do 16 lat życia border collie, pomorza czy shih tzu). A oto krótkie spojrzenie na najczęstsze warunki:

Dysplazja. Czy masz wrażenie, że Mastif Tybetański utyka podczas chodzenia/biegania? Może to być spowodowane dysplazją stawu biodrowego lub łokciowego, chorobą, która najczęściej dotyka duże psy. Jak to wyleczyć? Oczywiście przy odpowiedniej diecie i ćwiczeniach. W najgorszym przypadku jedyną opcją będzie operacja.
Entropia. Ta nieprawidłowość powoduje, że powieka zwija się i rośnie do wewnątrz, ocierając się o oko psa. Entropion powoduje suchość oczu, złe widzenie, łzy i infekcje. Na szczęście można to naprawić za pomocą stosunkowo prostej korekty chirurgicznej. Ektropion (kiedy powieki się rozwijają) również leczy się chirurgicznie.
Zaćma. Starsze mastify tybetańskie są podatne na zaćmę – schorzenie, które powoduje, że stają się ślepe. Przy odrobinie szczęścia lekarze zajmujący się zwierzętami powinni być w stanie przywrócić psu wzrok. Jeśli nie, wiele starszych mastifów tybetańskich może nadal funkcjonować i prowadzić szczęśliwe życie bez wzroku. Mają doskonały słuch i węch, który to kompensuje.
Choroby zębów. Wszystkie psy odnoszą korzyści z szczotkowania i czyszczenia zębów, ale mastify tybetańskie są bardziej podatne na różne choroby zębów. Jeśli pozwolisz, aby jego zęby uległy zepsuciu, będzie to miało wpływ na wątrobę, nerki, a nawet serce zwierzęcia. Co więcej, Mastif straci większość zębów, a dziąsła zostaną zakażone.
Niedoczynność tarczycy. Kiedy organizm zwierzęcia nie ma wystarczającej ilości hormonów tarczycy, traci apetyt, a mimo to przybiera na wadze. Inne skutki uboczne obejmują brak energii/aktywności i problemy psychiczne. Niedoczynność tarczycy można jednak leczyć. Twój lekarz weterynarii zaleci odpowiedni lek dla psiego obywatela.
Pasożyty/Infekcje. Aby pomóc czworonożnemu pączkowi uniknąć wścieklizny i parwozy (oraz innych powszechnych infekcji), należy zaszczepić psa. Jeśli chodzi o pchły, kleszcze i inne pasożyty, najlepszym lekarstwem są regularne kontrole weterynaryjne. Ponownie pozwól weterynarzowi wybrać odpowiednie leki zapobiegawcze dla mastifa tybetańskiego.
Otyłość. Mastify tybetańskie nie są oczywiście jedynymi psami, które przybierają na wadze, ale jako duża rasa są podatne na otyłość. To od Ciebie zależy, czy wybierzesz odpowiednią karmę dla psa, ograniczysz jego smakołyki do minimum i będziesz ćwiczyć z nim codziennie, aby utrzymać mastifa tybetańskiego w dobrej kondycji i zdrowiu.

pies-dzielnik

Podsumowując

Jeśli szukasz oddanego, zdolnego i onieśmielającego opiekuna rodziny, Mastif Tybetański będzie doskonałym wyborem. Pomimo imponujących rozmiarów jest to pies spokojny i wymagający niewielkiej konserwacji. Wcale nie jest przywiązany, ale niezwykle lojalny wobec ludzi, którym ufa. Intruzi z kolei będą musieli pomyśleć dwa razy, zanim zmierzą się z tym gigantem na otwartej przestrzeni!

Shih Tzu ma kolor jasnobrązowy

Dzisiaj rozmawialiśmy o największych zaletach i wadach posiadania mastifa tybetańskiego. Chociaż adopcja mastifa tybetańskiego ma oczywiste wady (jest ciężki, cierpi na różne choroby i potrafi być uparty), zalety zdecydowanie przeważają nad wadami. Niewiele ras jest tak wiernych, opiekuńczych i inteligentnych jak te słodkie olbrzymy!

Zobacz też:Owczarek kaukaski kontra mastif tybetański: różnice (ze zdjęciami) Źródła