Jeśli szukasz silnego, przyjaznego rodzinie i lojalnego psa, prawdopodobnie masz na oku te dwie piękne rasy: Wielki Pirenejski i Berneński Pies Pasterski. Obie rasy są inteligentne, odważne i gotowe dołożyć wszelkich starań dla swoich właścicieli. Mają również podobne cechy fizyczne i są mniej więcej tego samego rozmiaru i wzrostu. To powiedziawszy, berneński pies pasterski jest bardziej zabawny i chętny do pomocy. Z kolei pies górski pirenejski nie wykonuje szybko poleceń.
Jaki zatem pies będzie idealnym zwierzakiem dla Twojej rodziny? Czy zamiast Pyra wybrać berneńczyka, a może lepszym wyborem będzie śnieżnobiały psiak? Znajdźmy odpowiedzi razem!
Różnice wizualne
Zdjęcie: Po lewej – Andy Lyell, Unsplash | Po prawej – Mary Swift, Shutterstock
W skrócie
Berneński pies pasterski
- Średni wzrost (dorosły): 23–27,5 cala
- Średnia waga (dorosły): 70–115 funtów
- Długość życia: 7–10 lat
- Ćwiczenia: Ponad 1 godzina dziennie
- Potrzeby pielęgnacyjne: Wysoki
- Przyjazny rodzinie: Tak
- Cierpliwość wobec dzieci: Wysoki
- Inne przyjazne zwierzętom: Tak
- Charakter ochronny: Umiarkowany
- Możliwość szkolenia: Bardzo lojalny, inteligentny, chętny do pomocy
- Średni wzrost (dorosły): 25–32 cali
- Średnia waga (dorosły): 85–100+ funtów
- Długość życia: 10–12 lat
- Ćwiczenia: 30–60 minut dziennie
- Potrzeby pielęgnacyjne: Umiarkowany
- Przyjazny rodzinie: Tak
- Cierpliwość wobec dzieci: Umiarkowany
- Inne przyjazne zwierzętom: Często
- Charakter ochronny: Wysoki
- Możliwość szkolenia: Inteligentny, a jednocześnie uparty
Przegląd berneńskiego psa pasterskiego
Inteligentny, wyluzowany i bardzo pragnący uszczęśliwić swoją rodzinę, berneński pies pasterski jest jedną z najsłodszych i najbardziej kochanych ras psów na świecie. Wyhodowany jako pies stróżujący, berneński pies pasterski może ciągnąć ciężkie rzeczy i chronić zwierzęta gospodarskie. Jeśli masz małe dzieci, ten facet będzie mógł je ciągnąć na wózku! Berneński pies pasterski, czasami nazywany berneńczykiem, jest duży, ciężki i gotowy na wyzwanie. Jest to zwierzę bardzo energiczne i społeczne.
Berneński pies pasterski, sprowadzony do Berna w Szwajcarii ponad 2000 lat temu przez Cesarstwo Rzymskie, został założony w 1912 roku. Jest to jedna z czterech szwajcarskich ras psów z Berna i pierwotnie był używany w gospodarstwach rolnych jako pasterz i stróż. pies. Jest to rasa pracowita, chętnie wykonuje polecenia i ma wystarczającą wytrzymałość, aby dotrzymać kroku aktywnej fizycznie rodzinie. Trójkolorowa sierść, rdzawe plamki nad oczami i trójkątne uszy sprawiają, że ten pies wyróżnia się w tłumie.
Źródło zdjęcia: Nowa Afryka, Shutterstock
Osobowości
Bernerowie mają cudowną osobowość. Szybko przywiązują się do każdego członka rodziny, ale tworzą silną więź tylko z jedną osobą. Jeśli tym kimś jesteś ty, to czyni cię wyjątkowym! Troskliwe z natury, nie będą stanowić zagrożenia dla nikogo z Twoich bliskich, w tym małych dzieci, pomimo imponujących rozmiarów. Granie w gry, bieganie lub po prostu relaks przed telewizorem: te psy są gotowe na wszystko, co chcesz robić, ale najczęściej wolą przebywać w pomieszczeniach zamkniętych.
Kolejna dobra wiadomość — Berneńskie psy pasterskie są bardzo przyjazne w stosunku do innych psów i akceptują obcych. Jeśli więc masz już w domu psa, nie powinno być trudno przedstawić go Twojemu Bernerowi jako nowemu członkowi rodziny. Oczywiście będziesz musiał tam być i nadzorować psy. Z przyjemnością zwracamy również uwagę, że Bernerzy mają ponadprzeciętny poziom zdolności adaptacyjnych. Na początku mogą być nieco nieśmiałe, ale szybko się dostosowują.
Szkolenie
Berneńskie psy pasterskie są towarzyskie i posłuszne, co czyni je idealnymi do szkolenia. Im szybciej zaczniesz, tym lepsze będą rezultaty. Bernery szybko się uczą, są gotowe do pracy, aby zadowolić swoich właścicieli. Dla szczenięcia 1–2 godziny treningu dziennie będą w sam raz. To ważne: ponieważ te psy mają bardzo delikatne osobowości, NIE należy wybierać surowego szkolenia. Ich uczucia bardzo łatwo zranić.
Zamiast więc być zbyt rygorystycznym, spróbuj zamienić ten proces w grę. Bernerowie są wielkimi fanami spędzania czasu na świeżym powietrzu. Postaraj się spędzić przynajmniej kilka godzin dziennie z berneńskim psem pasterskim. Chociaż po pełnym wyszkoleniu z łatwością poradzi sobie z 5–8 godzinami samotności, jeśli zaniedbujesz go zbyt długo, sprawi to, że berneńczyk będzie samotny, co doprowadzi do niepożądanych konsekwencji i zachowań. Trening na skrzyniach również będzie pomocny.
Opieka zdrowotna
Bernery są silnymi i wytrzymałymi psami, ale niestety żyją tylko 7–10 lat. Generalnie są zdrowe, jednak nadal należy szukać objawów dysplazji (biodra lub łokcia), zaniku siatkówki 1 i raka. Jeszcze większym problemem są wzdęcia 2 . Jest to bardzo powszechne wśród ras psów olbrzymich i nieleczone może mieć katastrofalne skutki dla Twojego zwierzaka. Uważaj na znaki: czy Berner dużo się ślini i wymiotuje?
W takim razie musisz jak najszybciej udać się z nim do weterynarza! Możesz uniknąć wzdęć, karmiąc psa małymi porcjami w ciągu dnia. Zalecana jest także karma dla szczeniąt dużych ras. Nawiasem mówiąc, te psy wolą zimną pogodę i są bardzo wrażliwe na przegrzanie. Jeśli chodzi o sierść, aby utrzymać ją w dobrej kondycji, należy ją pielęgnować przynajmniej raz na 2 tygodnie i szczotkować codziennie. Tak, Bernerowie są ciężkimi wydalaczami! Pazury z kolei wymagają szczególnej pielęgnacji: regularnie je przycinaj, aby ułatwić psu poruszanie się.
Częste kontrole weterynaryjne, szczepienia (dwa razy w roku) i kąpiele (mniej więcej co drugi tydzień) również powinny stanowić część rutyny. Ale co z odżywianiem, możesz zapytać? Te psy są podatne na otyłość. Aby zachować zdrowie, karm je co 12 godzin i znajdź właściwą równowagę pomiędzy podawaniem smakołyków za dobre zachowanie a przestrzeganiem diety niskokalorycznej. I nie zapomnij o świeżej wodzie!
Zdjęcie: tugol, Shutterstock
Nadaje się do:
Czuły, łaskawy i łatwy w nawiązywaniu więzi Berner jest wielkim fanem spędzania czasu z rodziną w aktywnym domu. Jeśli jesteś właścicielem psa po raz pierwszy i szukasz lojalnego, dającego się wyszkolić psa do zabawy, Berner będzie dokładnie tym, co zalecił lekarz. Jest to także świetny pies stróżujący, który odstraszy intruzów, witając przyjaciół z otwartym sercem. Osoby posiadające małe dzieci również docenią kochające, troskliwe serce i cierpliwość tego psiaka wobec dzieci.
Plusy
- Czuły, bardzo łatwy w szkoleniu
- Sympatyczny, chętnie poznaję nowych ludzi
- Cierpliwy, bezpieczny w towarzystwie dzieci
- Piękny trójkolorowy płaszcz
- Ma miękki, wrażliwy charakter
- Ma tendencję do dużo zrzucać
- Krótki okres żywotności
Przegląd Wielkich Pirenejów
Podobnie jak berneński pies pasterski, pirenejski pies pasterski jest stróżem. Powstały w 1923 roku i wychowywany był jako obrońca bydła. Francuzi nazywają tego psa Patou. A właściwie dlaczego tak się nazywają? Nazwa wywodzi się od Pirenejów, które leżą pomiędzy Francją a Hiszpanią – to tam po raz pierwszy wyhodowano te majestatyczne psy. Większy niż większość psów, Pyr ma grubą sierść, która chroni go przed trudnymi warunkami pogodowymi.
Co więcej, jest niesamowicie potężny i z łatwością może odstraszyć krwiożercze drapieżniki, takie jak wilki. Początkowo wyhodowane we Francji Pyry, aby przetrwać w zaśnieżonych górach i zapewnić bezpieczeństwo swoim owcom. Dlatego są tak opiekuńcze i nie boją się stawić czoła włamywaczom dwukrotnie większym od nich. Średnio wielkość wielkiego psa pirenejskiego jest imponująca – waży 100 funtów i osiąga do 32 cali wzrostu.
Jeśli kochasz silne, wierne i majestatyczne psy, wystarczy jedno spojrzenie na śnieżnobiałą sierść i inteligentne, szlachetne oczy, aby zakochać się w Pyrze. Przeważnie spokojni i przyjaźni, szybko reagują na zagrożenie, są równie szybcy i silni, gdy eliminują wroga. Jednak ich szkolenie będzie wymagało wysiłku. Poza tym Pyry mają nieco inny charakter w porównaniu do Bernerów. Oto bardziej szczegółowy podział.
Zdjęcie: Danita Delimont, Shutterstock
krzyżówka owczarka niemieckiego i dobermana
Osobowości
Pyry są czujne, odważne i tak samo uczuciowe jak berneńskie psy pasterskie. Nie należy jednak zostawiać ich samych z dziećmi (chyba że są odpowiednio przeszkolone), ponieważ ich poziom tolerancji jest w najlepszym razie średni. Relacje z innymi psami również nie zawsze będą łatwe do nawiązania. Ponownie, aby mieć pewność, że wszystko pójdzie gładko, musisz pełnić rolę przełożonego. Wielkie Pireneje są jednak znacznie bardziej opiekuńcze i lepiej sprawdzają się jako pies stróżujący.
Teraz może zareagować na zbyt agresywne bieganie wiewiórek lub szopów. Poza tym nieznajomi nie zawsze zostaną ciepło przyjęci. Jeśli jednak te psy zobaczą, że właściciele są przyjaźni i życzliwi wobec nowych ludzi, pójdą za ich przykładem. Krótka uwaga: Pyry nie są najbardziej zabawną rasą psów – wręcz przeciwnie. Chociaż lubią przeciąganie liny i inne gry, odpoczynek na kanapie jest dla nich często lepszym zajęciem. Oni też potrzebują od czasu do czasu chwili samotności.
Szkolenie
Ponieważ Pireneje były hodowane głównie jako samowystarczalny, niezależny pies, który prowadzi i chroni zwierzęta gospodarskie, nie jest tak uległy ani uległy jak berneński pies pasterski. Standardowe techniki treningowe, które zmuszają czworonożnych strażników do siedzenia, zostawania, biegania i wykonywania innych sztuczek, nie zrobią na tym gościu wrażenia. Obojętność — to pierwsza rzecz, z którą się spotkasz, próbując wyszkolić Pyra. Oczywiście, będą z tego powodu pewne odpowiedzi.
Ale pies będzie powolny i niezbyt pozbawiony entuzjazmu. Z drugiej strony, nadal możliwe jest lepsze dostosowanie go do społeczeństwa poprzez pozytywne wzmocnienie. Podobnie jak Bernery, Pyry najlepiej szkolić, gdy są jeszcze szczeniętami. W każdym razie pamiętaj, że ta rasa jest mniej aktywna niż większość psów. Jego zadaniem nr 1 jest ochrona. Duży rozmiar i agresywna postawa wystarczą do ochrony stada. Aby być szczęśliwym, będziesz musiał ćwiczyć w Pirenejach tylko przez 30–60 minut dziennie lub nawet mniej.
Opieka zdrowotna
Jak większość psów, Pyry często cierpią na dysplazję stawów biodrowych i łokciowych oraz zwichnięcie rzepek 3 . Typowe problemy zdrowotne obejmują również zwyrodnienie neuronów i choroby oczu. Ponadto należy zawsze uważać na oznaki rozszerzenia żołądka – skrętu żołądka (wzdęcia), który powoduje skręcenie i nadmuchanie żołądka biedaka. Wyrób sobie nawyk siekania posiłków Pyra na drobne kawałki i nigdy nie pozwalaj psu spożywać jedzenia w dużych porcjach.
Pyrs są dumnymi posiadaczami grubych, odpornych na zabrudzenia podwójnych warstw. Dlatego ich rosnące potrzeby nie są tak wysokie, jak można by się spodziewać. Linią wiosną, a dokładne szczotkowanie mniej więcej raz w tygodniu utrzyma je w dobrej formie. Użyj do tego gładzika lub pędzla. Aby wyeliminować dyskomfort i pomóc psu utrzymać się na nogach, nie zapomnij obciąć pazurów. Na koniec umyj zęby swojego zwierzaka pastą do zębów przeznaczoną tylko dla psów. Postępuj zgodnie z tymi procedurami dotyczącymi zdrowia i opieki, a Pyr będzie żył do 12 lat.
Pies górski pirenejski nie je tyle, co zwykle pies jego wielkości. Dlatego zaleca się niskokaloryczną żywność wysokiej jakości: powinno wystarczyć 4–6 szklanek suchej karmy.
Zdjęcie: outdoor-Mikhail Farina, Shutterstock
Nadaje się do:
Z Wielkimi Pirenejami nie można zadzierać! Ta silna, zwinna i wysoce obronna bestia jest doskonałym psem stróżującym. Ma głośne szczekanie i muskularne ciało, dzięki czemu z łatwością odstraszy stworzenia i włamywaczy. Jeśli masz dużą farmę, którą chcesz chronić przed intruzami, Pyr wykona to zadanie bez problemu.
To także czuły pies, który przywiązuje się do swoich właścicieli. Będziesz jednak musiał spędzić długie godziny na treningach.
Plusy
- Z natury wysoce ochronny
- Idealny pies stróżujący
- Umiarkowane potrzeby pielęgnacyjne
- Ponadprzeciętna żywotność
- Silna wola: trudna do wyszkolenia
- Dużo szczeka, może być agresywny w stosunku do obcych
Która rasa jest dla Ciebie odpowiednia?
Jeśli to Twój pierwszy pies, prawdopodobnie będzie Ci lepiej w towarzystwie berneńskiego psa pasterskiego. Łatwiej jest trenować i chętnie wykonywać polecenia. Poza tym jest bardziej przyjazny w porównaniu do Wielkich Pirenejów: będzie bardziej przyjazny dla obcych i nie będzie tak często szczekał. Berneński pies pasterski jest bezpieczniejszy także w obecności dzieci. Nie musisz zawsze być na nogach, aby chronić dzieci przed niebezpieczeństwem. To powiedziawszy, Pyr jest bardziej niezależny, uparty i lepszy jako pies stróżujący.
Dzięki tej rasie możesz spać spokojnie, wiedząc, że Twoja rodzina jest bezpieczna. Pyry natychmiast rozpoznają potencjalne zagrożenia; tego samego nie można powiedzieć o Bernerach. Kolejny wielki profesjonalista: Pireneje wymagają mniej wysiłku w pielęgnacji i cenią sobie czas spędzony w samotności.
Wszystko sprowadza się więc do tego, czego w tej chwili szukasz. Jeśli potrzebujesz lojalnego psa stróżującego, wybierz Pyr. Ale jeśli twoje serce pragnie uroczego, zabawnego i łatwego w szkoleniu psa, berneński pies pasterski jest najlepszym wyborem!
Zobacz też:
- Bernedoodle czy berneński pies pasterski: którego wybrać?
- Psy podobne do berneńskiego psa pasterskiego (ze zdjęciami)
Źródła
