Jamnik długowłosy to jeden z trzech uznanych typów jamników. Oprócz oczywistej różnicy w typie sierści, są one bardzo podobne pod wieloma innymi względami. Pozostałe dwa typy to jamnik szorstkowłosy i bardziej powszechny jamnik krótki (lub gładkowłosy).
Przegląd rasy
Wysokość:
14–19 cali (standardowo); 12–15 cali (miniaturowe)
Waga:
doberman krzyżowy alzacki
16–32 funtów (standardowo); poniżej 11 funtów (miniatura)
Długość życia:
12–16 lat
Zabarwienie:
Jednolity kolor czerwony, czarny podpalany, czerwony podpalany, merle
Nadaje się do:
Rodziny ze starszymi dziećmi
Temperament:
Oddany, zabawny, ciekawy
Istnieje wspaniała różnorodność umaszczenia wszystkich trzech typów jamników, przy czym niektóre kolory są bardziej rozpowszechnione w określonych typach sierści. Jamnik długowłosy jest najprawdopodobniej jednolicie rudy, czarny podpalany, rudy podpalany lub merle i może wykazywać pręgowane, sobolowe lub srokate umaszczenie, ale równie prawdopodobne jest jednokolorowe.
pies Landseera
Charakterystyka jamnika
Energia+ Psy o wysokim poziomie energii będą potrzebowały dużo stymulacji psychicznej i fizycznej, aby zachować szczęście i zdrowie, podczas gdy psy o niskim poziomie energii wymagają minimalnej aktywności fizycznej. Przy wyborze psa ważne jest, aby upewnić się, że jego poziom energii odpowiada Twojemu stylowi życia i odwrotnie.Możliwość szkolenia+ Psy łatwe do wyszkolenia są bardziej wykwalifikowane w szybkim uczeniu się podpowiedzi i działań przy minimalnym szkoleniu. Psy, które są trudniejsze do wyszkolenia, będą wymagały nieco więcej cierpliwości i praktyki.Zdrowie+ Niektóre rasy, ze względu na swoją wielkość lub potencjalne problemy genetyczne, żyją krócej niż inne. Właściwe ćwiczenia, odżywianie i higiena również odgrywają ważną rolę w długości życia Twojego zwierzaka.Długość życia+ Niektóre rasy psów są podatne na pewne genetyczne problemy zdrowotne, a niektóre bardziej niż inne. Nie oznacza to, że każdy pies będzie miał te problemy, ale ryzyko ich wystąpienia jest zwiększone, dlatego ważne jest, aby zrozumieć i przygotować się na wszelkie dodatkowe potrzeby, których może potrzebować.Towarzyskość+ Niektóre rasy psów są bardziej społeczne niż inne, zarówno w stosunku do ludzi, jak i innych psów. Psy bardziej społeczne mają tendencję do podbiegania do nieznajomych po zwierzęta i zadrapania, podczas gdy psy mniej społeczne boją się i są bardziej ostrożne, a nawet potencjalnie agresywne. Bez względu na rasę ważne jest, aby zapewnić psu kontakt towarzyski i wystawiać go na wiele różnych sytuacji. 
Najstarsze wzmianki o jamniku długowłosym w historii
Jamnik – lub doxie, jak go pieszczotliwie nazywa się – to bardzo stara rasa, a udokumentowane wzmianki o nim pochodzą już z XVI wieku. Trwa debata, ale panuje powszechna zgoda co do tego, że pochodzą one z Niemiec i były hodowane jako aktywne psy myśliwskie – używane zwłaszcza dlatego, że ich krótkie nogi pozwalały im schodzić na ziemię w pogoni za małymi zwierzętami ryjącymi, takimi jak zające i borsuki. Uważa się, że jamniki długowłose były preferowane podczas zimowych polowań, gdy ich długa sierść zapewniała im ciepło.
Chociaż długowłosy piesek istnieje tak samo długo, jak pozostałe dwa, nie ma jasnych zapisów na temat tego, jak został stworzony. Uważa się, że pierwotnym typem była odmiana krótkowłosa, która czasami rodziła szczenięta długowłose, co wskazuje, że przez cały czas występował gen recesywny, który następnie był hodowany selektywnie. Inna teoria głosi, że pieski krótkowłose krzyżowano z różnego rodzaju spanielami, aż do powstania jamnika długowłosego, jakiego znamy dzisiaj.
Zdjęcie: Isabella Miller, Shutterstock
Jak jamniki długowłose zyskały popularność
Jamnik zadebiutował na arenie międzynarodowej w XIX wieku, kiedy królowa Wiktoria poślubiła księcia Alberta w 1840 roku, a on przywiózł ze sobą do Wielkiej Brytanii swoje domowe parówki. Atrakcyjne małe psy szybko stały się popularnymi zwierzętami domowymi zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i Stanach Zjednoczonych. Niestety wraz z nadejściem I wojny światowej ich popularność drastycznie spadła ze względu na ich powiązania z Niemcami.
Na szczęście dla miłośników doxie przezwyciężono to polityczne uprzedzenie i od tego czasu doxie powrócił do swojego popularnego statusu zwierzaka, gdzie obecnie plasuje się w 20 najpopularniejszych psach 1 . Historycznie rzecz biorąc, jamnik krótkowłosy był faworyzowany w stosunku do pozostałych dwóch typów, ale obecnie jamnik długowłosy staje się coraz bardziej popularnym wyborem.
Formalne uznanie jamnika długowłosego
Jamnik, łącznie ze wszystkimi trzema jego typami, został oficjalnie uznany niedługo po przybyciu do Stanów Zjednoczonych. Rasa uzyskała uznanie Amerykańskiego Związku Kynologicznego (AKC) w 1885 roku. AKC uznaje dwie wielkości: standardową i miniaturową (odpowiednio 16–32 funtów i 11 funtów i mniej) i chociaż nie są one klasyfikowane osobno – dla celów zawodów – są należą do innego podziału klasowego.
AKC zauważa, że jeśli chodzi o temperament, jamnik jest… mądry, żywy i odważny aż do pochopności… a ponadto każdy przejaw nieśmiałości jest poważną wadą – trafny opis tego odważnego małego psa 2 ! W dalszej części zagłębimy się w ich charakter.
8 najważniejszych unikalnych faktów na temat jamników długowłosych
1. Mają ciekawe tłumaczenie nazw
Imię Jamnik można przetłumaczyć z języka niemieckiego na borsuk-pies. Pierwotnie hodowano je jako psy pracujące, a ich zadaniem było ściganie borsuków (i innych małych zwierząt ryjących) i informowanie ich opiekunów, gdzie zwierzęta zeszły na ziemię.
2. Występują w trzecim rozmiarze
Chociaż nie jest to uznawane przez AKC, istnieje trzeci rozmiar jamnika zwany królikiem. Znany również jako Króliki (niemieckie słowo oznaczające królika), piesek tej wielkości jest najmniejszy z całej gamy i waży około dwóch funtów lżejszy od miniatury. Te malutkie pieski zostały wyhodowane specjalnie do polowań na króliki.
mastify
Zdjęcie: Valeria Head, Shutterstock
3. Mają doskonałą trwałość
Nierzadko zdarza się, że jamnik długowłosy dożywa sędziwego wieku 20 lat.
4. Są popularnymi psami mieszkalnymi
Według badania przeprowadzonego w 76 ze 190 głównych miast USA jamnik znajduje się na liście 10 najpopularniejszych psów do trzymania w domu w mieszkaniu. ankieta przez AKC.
5. Mają spokojniejszy temperament
Wielu ekspertów od jamników uważa, że długowłosy piesek ma łagodniejszy temperament niż którykolwiek z pozostałych dwóch typów. Choć uważany za bardziej zrównoważonego, długowłosy pies kiełbasiany jest nadal bardzo niezależny i lojalny, ale potencjalnie równie uparty jak inne typy!
Źródło zdjęcia: Valeria Head, Shutterstock
6. Istnieje wiele pseudonimów
Oprócz wspomnianych już bardziej popularnych pseudonimów (doxie, kiełbaskowy pies i wiener dog), tym uwielbianym małym pieskom nadano niezliczoną ilość innych przezwisk, co jest prawdziwym świadectwem tego, jak bardzo są kochane jako rasa. Nazywa się je również sausies, teckel, datsun, doxie dog, dachies, dackel i jeszcze więcej.
Mieszaniec rasy maltańskiej psa
7. Mają problemy zdrowotne
Podobnie jak wiele psów rasowych, doxy są genetycznie predysponowane do kilku schorzeń, takich jak problemy z kręgosłupem i kolanami, dysplazja stawów biodrowych, problemy z oczami i otyłość. Dodatkowo, jeśli piesek ma podwójne, eleganckie ubarwienie, jest narażony na niedopuszczalnie większe ryzyko wystąpienia określonych problemów i/lub deformacji oczu i uszu. Etyczni hodowcy dokładają zatem wszelkich starań, aby ten wzór ubarwienia nie był wyrazisty, co stanowiło jednocześnie podstawę do dyskwalifikacji z konkursów.
8. Mogą być trudne do wyszkolenia
Ze względu na ich ponadprzeciętną inteligencję w połączeniu z niezależną i zmotywowaną naturą, tresowanie psiaków może być trudne. Najwyraźniej brakuje im chęci dostosowania się i zadowolenia swoich ludzi w sposób, w jaki robi to wiele innych ras psów. Nadal są zaciekle lojalni i oddani, ale czasami okazują uparte nieposłuszeństwo z tylko im znanych powodów!
Źródło obrazu: Charlotte Govaert, Pixabay
Czy jamniki długowłose są dobrymi zwierzętami domowymi?
Długowłose kotki to wspaniałe zwierzaki! Jest jednak kilka rzeczy, o których należy pamiętać, jeśli chodzi o ich osobowość, zanim zdecydujesz się powitać doxie w swoim domu. Rasa ta, w tym rzekomo spokojniejszy typ długowłosy, ma (nie bezpodstawną) reputację osoby nieco agresywnej i żwawej.
Ich niewielki wzrost i uroczość sprawiają, że wydają się idealne do przytulania w ramionach, zwłaszcza dla dzieci. Niestety, mają bardzo niską tolerancję na tego rodzaju głaskanie – prawdopodobnie dlatego, że ich nieproporcjonalnie długie grzbiety sprawiają, że jest to dla nich wielokrotnie bolesne doświadczenie, prowadzące do strachu skojarzeniowego. Z tego powodu rozsądne może być ponowne rozważenie wprowadzenia doxie jako nowego zwierzaka do domu, jeśli masz małe dzieci.
Dodatkowo mogą wykazywać tę samą zgryźliwość w stosunku do innych dziwnych ludzi i zwierząt. Można to przypisać ich zaciekłemu oddaniu wybranemu przez siebie człowiekowi – co samo w sobie jest godną podziwu i ujmującą cechą w możliwym do zarządzania środowisku.
Mając na uwadze, że doxy były pierwotnie hodowane jako wysportowane psy myśliwskie, będą się rozwijać, jeśli będą regularnie ćwiczyć. Choć są fantastycznym wyborem jako zwierzaki do mniejszych przestrzeni miejskich, trzeba będzie je codziennie wyprowadzać do parku, żeby zaczerpnąć świeżego powietrza i pogalopować! Doxie wielkości kufla czuje się równie dobrze w domu, zarówno w dużym ogrodzie, jak i na farmie.
Chociaż nie linieją nadmiernie, możesz spodziewać się konieczności częstej pielęgnacji długowłosego pieska, aby utrzymać jego soczyste loki w doskonałej kondycji.
Końcowe przemyślenia
Długowłose doxy to pełny (choć niewielki) pakiet. Są inteligentni, lojalni, wysportowani, królewscy i uroczy jak guzik, a na dodatek mają godną przechwałki historię. Początki tego psa nie były skromne, gdyż zostały wyhodowane w ważnym celu i gorliwie go realizowały.
Chociaż w niektórych regionach doxie jest nadal używany jako silny partner do polowań, obecnie częściej można zobaczyć takiego, który ogrzewa komuś kolana lub jest oddanym cieniem swojego człowieka. Można nawet powiedzieć, że do nowej roli psów do towarzystwa podchodzą z takim samym zapałem, z jakim w dawnych czasach wykazywały się na polach łowieckich!
