Shiba Inu kontra koreański Jindo: wyjaśnienie różnic (ze zdjęciami)

Zarówno Shiba Inus, jak i koreański Jindo podbiły serca wielu osób swoją lojalną i porywającą naturą, ale różnią się pod wieloma względami, od wyglądu fizycznego po temperament. W tym krótkim przewodniku zagłębimy się w charakterystyczne cechy, które sprawiają, że te dwie rasy wyróżniają się w psim świecie. Shiba Inus, znana ze swojej porywającej natury i uroczego lisiego wyglądu, urzekła miłośników psów na całym świecie. Z drugiej strony koreańscy Jindo, ze swoją królewską i niezależną naturą, mają bogatą historię głęboko zakorzenioną w swojej ojczyźnie. Badając ich temperament, wielkość, potrzeby pielęgnacyjne i możliwości szkolenia, odkryjemy kluczowe różnice i podobieństwa między tymi fascynującymi rasami.

Różnice wizualne

Źródło zdjęcia: (L) Charlotte Rush, Unsplash | (R) StudioPixs, Shutterstock

Mieszaniec labradora i rottweilera

W skrócie

Shiba Inu

• Średni wzrost (dorosły): 14–16 cali
• Średnia waga (dorosły): 17–23 funtów
• Długość życia: 12–15 lat
• Ćwiczenia: Ponad 1 godzina dziennie
• Potrzeby pielęgnacyjne: Lekko umiarkowane
• Przyjazny rodzinie: Tak
• Inne przyjazne zwierzętom: Tak
• Możliwość szkolenia: Może być trudne, należy zacząć wcześnie

• Średni wzrost (dorosły): 21–26 cali
• Średnia waga (dorosły): 55–80 funtów
• Długość życia: 10–13 lat
• Ćwiczenia: Ponad 2 godziny dziennie
• Potrzeby pielęgnacyjne: Umiarkowany
• Przyjazny rodzinie: Tak
• Inne przyjazne zwierzętom: Często
• Możliwość szkolenia: Inteligentny, ale uparty

Przegląd Shiba Inu

Źródło zdjęcia: Elena Shvetsova, Shutterstock

Historia

Shiba Inu pochodzi z Japonii i ma dość interesującą historię. Uważa się, że jest to jedna z najstarszych i najmniejszych ras rodzimych w Japonii, której początki sięgają tysięcy lat. Dokładne pochodzenie Shiba Inu jest nadal przedmiotem dyskusji wśród ekspertów, ale uważa się, że pochodzi od starożytnych japońskich psów myśliwskich. Psy te były używane do polowań na drobną zwierzynę, taką jak króliki, ptaki i kaczki, w górzystych regionach Japonii. Niewielki rozmiar i zwinność Shiba Inu sprawiły, że doskonale nadawał się do tego typu polowań.

Rasie Shiba Inu groziło wyginięcie podczas II wojny światowej z powodu bombardowań i wynikających z nich niedoborów żywności w Japonii. Po wojnie do odbudowy populacji rasy wykorzystano zaledwie kilka ocalałych osobników. W kolejnych latach Shiba Inu zyskało popularność zarówno w Japonii, jak i za granicą. Został uznany przez Japan Kennel Club w 1920 r., a później przez American Kennel Club w 1992 r.

Źródło obrazu: MitchyPQ, Shutterstock

Osobowość

Shiba Inu to rasa znana ze swojego wyjątkowego i niezależnego temperamentu. Często opisuje się je jako psy podobne do kotów ze względu na ich powściągliwość i samodzielność. W przeciwieństwie do innych ras psów, Shibas nie jest zbyt czuły ani przywiązany. Wolą mieć własną przestrzeń i są dość powściągliwi w stosunku do obcych. Ta niezależna natura może czasami sprawiać wrażenie powściągliwego lub upartego, ale należy pamiętać, że jest to po prostu część charakteru rasy.

Jedną z charakterystycznych cech Shiba Inu jest ich silna wola. Są inteligentni i mają własne zdanie, co czasami może sprawić, że trening będzie wyzwaniem. Shiby są znane ze swojego niezależnego myślenia i nie zawsze mogą ślepo wykonywać polecenia. Nie oznacza to, że są nieposłuszne lub trudne do wyszkolenia; oznacza to po prostu, że wymagają cierpliwego i konsekwentnego podejścia do treningu.

Oprócz swojej silnej woli, Shibas są również znane ze swoich psotnych skłonności. Mają zabawną i ciekawską naturę, co czasami może wpędzić je w kłopoty. Wierzcie lub nie, Shiby są także ekspertami w dziedzinie ucieczek i potrafią wykazać się kreatywnością, jeśli chodzi o znajdowanie sposobów na eksplorację otoczenia. Ważne jest, aby zapewnić im psychiczną i fizyczną stymulację, aby kontrolować ich psotną stronę.

Pomimo swojej niezależnej postawy, Shiba Inus są również niezwykle lojalni wobec swoich ludzkich towarzyszy. Kiedy już nawiążą więź ze swoimi właścicielami, są niezwykle oddane i opiekuńcze.

Źródło zdjęcia: Akim Lakeev, Shutterstock

Szkolenie

Trening Shiba Inu może być dość trudny ze względu na ich silną wolę i niezależny charakter. Te urocze, ale uparte psy mają reputację trudnych w szkoleniu, nawet dla doświadczonych właścicieli psów. Jednym z głównych powodów, dla których Shiba Inus może być trudny w szkoleniu, jest wrodzone poczucie niezależności. Są znani ze swojej silnej osobowości i często mają własne zdanie. Może to sprawić, że nakłonienie ich do wykonywania poleceń lub wzięcia udziału w szkoleniu posłuszeństwa może być trudne.

proszek na psy

Ponadto Shiba Inus to bardzo inteligentne psy, które mogą działać przeciwko nim podczas treningu. Mają tendencję do szybkiego wychwytywania wzorców i rutyn, co oznacza, że ​​mogą się znudzić lub stracić zainteresowanie sesjami szkoleniowymi, jeśli czują, że zadania są powtarzalne lub nie stanowią wyzwania.

Dlatego ważne jest, aby właściciele organizowali wciągające i stymulujące sesje treningowe, które zapewnią shiba inusowi mentalną stymulację i motywację. Cierpliwość, konsekwencja i pozytywne wzmocnienie są kluczem do treningu Shiba Inu. Może to zająć więcej czasu i wysiłku w porównaniu do innych ras psów, ale przy właściwym podejściu i dużej wytrwałości, Shiba Inus może być skutecznie trenowany.

Źródło zdjęcia: Trybex, Shutterstock

Zdrowie

Shiba Inus, popularna rasa psów znana ze swojej porywającej i energicznej natury, jest niestety podatna na kilka schorzeń.

Kolejnym problemem zdrowotnym, na który podatne są rasy Shiba Inus, jest zwichnięcie rzepki. Występuje, gdy rzepka zostaje przemieszczona z normalnej pozycji, powodując ból i trudności w chodzeniu. Shiba Inus ze zwichnięciem rzepki może wykazywać objawy, takie jak utykanie, kulawizna lub nieprawidłowy chód. W celu skorygowania ciężkich przypadków zwichnięcia rzepki konieczna może być interwencja chirurgiczna, natomiast w łagodniejszych przypadkach często można zastosować leki przeciwbólowe i fizykoterapię.

Atopia to kolejna częsta przypadłość występująca u rasy Shiba Inus. Atopia, znana również jako alergiczne zapalenie skóry, jest reakcją alergiczną na alergeny środowiskowe, takie jak pyłki, roztocza lub niektóre pokarmy. Shiba Inus z atopią może odczuwać swędzenie, zaczerwienienie i infekcje skóry. Leczenie atopii często polega na identyfikacji i unikaniu czynników wyzwalających alergen, a także stosowaniu leków, takich jak leki przeciwhistaminowe lub steroidy, w celu złagodzenia objawów.

Nadaje się do:

Shiba Inus to wyjątkowa rasa, która wymaga określonego typu właściciela. Najlepiej nadają się dla osób lub rodzin, które mają doświadczenie w posiadaniu psów i są skłonne poświęcić czas i wysiłek, aby odpowiednio je wyszkolić i uspołecznić.

Przegląd koreańskiego Jindo

Źródło obrazu: VENGARANGA, Shutterstock

złoty pudel

Historia

Pochodzące z wyspy Jindo w Korei Południowej psy te były pierwotnie hodowane do polowań na zwierzynę łowną, w tym na dziki i jelenie. Nazwa Jindo właściwie pochodzi od samej wyspy, na której wykształciła się rasa. Jindo są znani ze swojej lojalności, inteligencji i silnych instynktów łowieckich.

Historia koreańskiej rasy psów Jindo jest ściśle związana z mieszkańcami wyspy Jindo. Te psy były wysoko cenione przez wyspiarzy za umiejętności łowieckie i zdolność do ochrony swojego bydła. Wykorzystywano je także do ochrony domów i towarzyszenia właścicielom. Jindo uważano za symbol szczęścia i często wręczano je jako prezenty ważnym osobistościom w koreańskim społeczeństwie.

W latach trzydziestych XX wieku podjęto wysiłki, aby zachować rasę i ustanowić ją uznaną rasą w Korei Południowej. W 1962 roku rząd koreański oficjalnie uznał Jindo za skarb narodowy i podjął działania mające na celu ochronę i zachowanie czystości rasy. Dziś Jindo cieszy się dużym uznaniem zarówno w swoim kraju, jak i na całym świecie.

Źródło obrazu: jamongcreator, Shutterstock

Osobowość

Koreańskie Jindo są bardzo inteligentne i mają silne poczucie lojalności wobec swoich właścicieli. Mogą jednak być również dość uparte i wykazywać zachowania dominujące, jeśli nie są odpowiednio przeszkolone i socjalizowane od najmłodszych lat. Pomimo swojej niezależnej natury, Jindo są również bardzo przywiązani do członków swojej rodziny i wiadomo, że chronią swoich bliskich. Przy odpowiednim szkoleniu i socjalizacji koreański Jindo może być wspaniałym towarzyszem dla doświadczonych właścicieli psów, którzy rozumieją ich dość specyficzny temperament.

Jindo jest niezwykle lojalnym towarzyszem, często tworzącym silną więź ze swoim właścicielem i rodziną. Bardzo chronią swoich bliskich i dołożą wszelkich starań, aby zapewnić im bezpieczeństwo. Rasa ta jest również bardzo niezależna, co czasami może stanowić wyzwanie w szkoleniu. Jednak przy cierpliwości i konsekwencji można wyszkolić Jindo, aby było dobrze wychowane i posłuszne.

Temperament koreańskiego Jindo jest często opisywany jako czujny, pewny siebie i dość powściągliwy. Są znani ze swoich wyostrzonych zmysłów i zawsze są świadomi swojego otoczenia. To czyni je doskonałymi psami stróżującymi, ponieważ szczekają, aby ostrzec swoich właścicieli o potencjalnym niebezpieczeństwie. Jednak ich powściągliwy charakter oznacza, że ​​mogą zachować ostrożność w stosunku do obcych. Może więc zająć im trochę czasu, zanim oswoją się z nowymi ludźmi, ale kiedy już to zrobią, będą bardzo przyjaźni i serdeczni.

Zdjęcie: StudioPixs, Shutterstock

Szkolenie

Te piękne psy, znane ze swojej inteligencji i niezależności, mogą stanowić zarówno zalety, jak i wyzwania, jeśli chodzi o szkolenie. Chociaż są bardzo inteligentnymi i szybkimi uczniami, ich niezależna natura może czasami sprawić, że będą nieco uparte i mniej skłonne do wykonywania poleceń – jak Shiba. Jednak przy odpowiednim podejściu i konsekwencji koreańskie psy Jindo można z sukcesem wyszkolić.

niebieski francuski szczeniak

Jednym z kluczowych czynników w szkoleniu koreańskiego psa Jindo jest nawiązanie z nim silnej więzi i zaufania. Wiadomo, że te psy są lojalne i oddane swoim właścicielom, dlatego kluczowe jest budowanie pozytywnej relacji opartej na zaufaniu. Codzienna konsekwencja i techniki pozytywnego wzmacniania, takie jak nagrody i pochwały, szczególnie dobrze sprawdzają się w przypadku koreańskich psów Jindo.

Dobrze reagują na pozytywne wzmocnienie i motywują je smakołyki i pochwały. Sesje szkoleniowe powinny być regularne i skoncentrowane, przy użyciu jasnych i zwięzłych poleceń. Powtarzanie jest kluczowe, ponieważ pomaga wzmocnić pożądane zachowania i pomaga tym psom zrozumieć, czego się od nich oczekuje.

Zdjęcie: StudioPixs, Shutterstock

Zdrowie

Jednym z częstych problemów zdrowotnych dotykających koreańskich Jindo jest dysplazja stawów biodrowych. Ten stan występuje, gdy staw biodrowy jest nieprawidłowo uformowany, co prowadzi do dyskomfortu i trudności w poruszaniu się. Chociaż jest to choroba genetyczna, może ją również zaostrzyć takie czynniki, jak otyłość i nadmierny wysiłek fizyczny. Regularne ćwiczenia i utrzymywanie prawidłowej wagi mogą pomóc zminimalizować ryzyko dysplazji stawów biodrowych u Jindos.

Kolejnym problemem zdrowotnym, z jakim mogą się borykać koreańscy Jindo, są alergie. Psy te mogą być wrażliwe na niektóre alergeny, w tym pyłki, roztocza i niektóre pokarmy. Alergie u psów często objawiają się podrażnieniami skóry, swędzeniem i nadmiernym drapaniem. W ciężkich przypadkach alergie mogą prowadzić do wtórnych infekcji. Identyfikacja i unikanie alergenów wywołujących te reakcje jest ważne w leczeniu alergii u Jindos. Ponadto regularna pielęgnacja i utrzymywanie czystego środowiska życia może pomóc zmniejszyć narażenie na potencjalne alergeny.

Problemy z oczami to kolejny problem zdrowotny koreańskich psów Jindo. Są podatne na choroby takie jak zaćma, owrzodzenie rogówki i jaskra. Regularne badania oczu przez weterynarza mogą pomóc wcześnie wykryć te problemy i zapewnić odpowiednie leczenie. Ponadto utrzymywanie dobrej higieny oczu poprzez regularne czyszczenie oczu i upewnianie się, że nie są one narażone na działanie substancji drażniących, może pomóc w zapobieganiu problemom z oczami.

Nadaje się do:

Jindo to rasa o silnej woli, która wymaga konsekwentnych i pozytywnych metod wzmacniania. Najlepiej czują się z właścicielem, który może poświęcić swojemu Jindo wystarczająco dużo czasu i uwagi, w tym zaspokoić jego potrzeby w zakresie ćwiczeń, ponieważ rasa ta rozwija się w towarzystwie i może rozwinąć się lęk separacyjny, jeśli pozostanie sama przez dłuższy czas.

Która rasa jest dla Ciebie odpowiednia?

Jeśli chodzi o wybór nowego futrzanego towarzysza, konieczne jest uwzględnienie różnych czynników aby mieć pewność, że znajdziesz rasę, która najlepiej pasuje do Twojego stylu życia i osobowości. Obie rasy mają swoje unikalne cechy i cechy, które czynią je uwielbianymi przez wszystkich właścicieli psów. Shiba Inu jest mniejszy i ma niezależny charakter. Są inteligentne, czujne i doskonale sprawdzają się jako psy stróżujące. Czasami jednak mogą być uparci i wymagają zdecydowanej, konsekwentnej ręki w szkoleniu. Shiby generalnie nie są zalecane dla właścicieli psów po raz pierwszy lub rodzin z bardzo małymi dziećmi.

czy psy mogą jeść pringle

Z drugiej strony koreański Jindo jest nieco większy i znany ze swoich silnych instynktów myśliwskich. Mają naturalną skłonność do ochrony swojej rodziny i mienia. Jindos na ogół trzymają się z daleka od obcych, ale tworzą silne więzi ze swoimi właścicielami i ich rodziną. Wymagają wczesnej socjalizacji i solidnego szkolenia, aby zapobiec agresywnym tendencjom. Jindo najlepiej nadają się dla doświadczonych właścicieli psów, którzy mogą zapewnić im konsekwentne przywództwo oraz mnóstwo stymulacji psychicznej i fizycznej. Ostatecznie zależy to od osobistych preferencji i stylu życia.

Powiązane lektury:

• Jindo kontra Akita: Wyjaśnienie różnic (ze zdjęciami)
• Pies Shikoku kontra Shiba Inu: Wyjaśnienie różnic (ze zdjęciami)

Źródła

• https://www.akc.org/dog-breeds/shiba-inu/
• https://en.wikipedia.org/wiki/Shiba_Inu
• https://www.akc.org/dog-breeds/jindo/
• https://en.wikipedia.org/wiki/Korean_Jindo