PO CO HODOWANO PITBULLE? HISTORIA I CZĘSTO ZADAWANE PYTANIA

Żadna rasa psa nie została bardziej zszargana niż amerykański pitbulterier. Media promowały ten gatunek jako niebezpieczne stworzenie ze względu na skojarzenia psa z walkami psów i brutalnymi atakami publicznymi. Artykuły spekulacyjne opublikowane w latach 80. i 90. XX w. sugerowały, że agresja psa ma podłoże genetyczne.

Uważano go za wroga publicznego, którego nie można zreformować ani wyszkolić do współistnienia z ludźmi. Schroniska rozpoczęły eutanazję pitbulli w zdumiewającym tempie, gdy przerażeni Amerykanie bali się je adoptować, a niektóre gminy i stowarzyszenia właścicieli domów zakazały zakupu lub adopcji pitbulli.

Opinia publiczna na temat psów uległa zmianie, ale po co początkowo hodowano pitbulle? Amerykański Pit Bull wywodzi się z popularnej w XIX wieku krzyżówki buldoga angielskiego i teriera. Jednakże termin Pit Bull opisuje cztery rasy: American Pit Bull, American Bulldog, Staffordshire Bull Terrier i American Staffordshire Terrier. Trudno jest sklasyfikować psa jako pitbulla bez analizy DNA, a niektórzy eksperci weterynarii spekulują, że aż 25 ras psów trafiających do schronisk jest błędnie oznaczanych jako pitbulle.

Ich przodkowie byli wykorzystywani w XIX wieku jako psy pracujące do zaganiania zdziczałego bydła, ale na Wyspach Brytyjskich wykorzystywano je także do zawodów w przynętach na byki. Po wprowadzeniu zakazu przynęty na byki, treserzy psów zaczęli organizować zawody szczurów, podczas których pitbulle walczyły ze szczurami. Nazwa Pit Bull wzięła się od dołu, w którym umieszczano szczury do walki z psami.

XIX wiek: początki jamy

Polowanie na byki było nieludzkim sportem, w którym buldogi angielskie walczyły z bykami. Opiekunowie umieszczali jednego lub dwa psy na ringu z bykiem, a po wielu godzinach ataków psów byk padał lub umierał. W 1835 roku w Anglii wprowadzono ustawę o okrucieństwie wobec zwierząt, która zakazała stosowania przynęty na byki.

szczenięta Dorgi

Chociaż prawo zabraniało uboju byków, treserzy psów zaczęli organizować zawody szczurów, podczas których pitbulle walczyły ze szczurami. Nazwa Pit Bull wzięła się od dołu, w którym umieszczano szczury do walki z psami. Widzowie obstawiali, jak szybko psy zabiją szczury, ale ostatecznie rząd stłumił nielegalne działania. Niestety, niektórzy właściciele psów w odpowiedzi na działania rządu zaczęli organizować tajne walki psów.

Wbrew mitowi, że bojownicy hodowali swoje zwierzęta tak, aby były agresywne, XIX-wieczni hodowcy poszukiwali psów posłusznych wobec ludzi. Chcieli, aby ich psy atakowały przeciwników, ale Pits musiał być na tyle oswojony, aby radził sobie w domu i na ringu. Agresywne szczenięta oddzielano od reszty miotu i zwykle zabijano, aby zapobiec przekazaniu cechy na potomstwo.

Zdjęcie: Pixabay

Pit Bull w Stanach Zjednoczonych

Przed wybuchem wojny secesyjnej brytyjscy imigranci przybyli do Stanów Zjednoczonych i przywieźli ze sobą swoje pitbulle. Psy stały się nieocenione w hodowli bydła i owiec, strzegeniu pól uprawnych i ochronie rodzin przed złodziejami. W 1889 roku angielski pies pracujący otrzymał nazwę American Pit Bull Terrier, ale Amerykański Związek Kynologiczny nie uznaje go za oficjalną rasę. Chociaż w XIX-wiecznej Ameryce używano go do nielegalnych walk psów, podziwiano go za talenty pasterskie i umiejętność współpracy z ludźmi.

XX wiek: sława i hańba

Walki psów stały się niepopularne na początku XX wieku, a Amerykanie skupili się na pozytywnych aspektach Pit Bulla. Uważano je za niezawodne psy, które ciężko pracowały dla rozwijającego się narodu. W 1917 roku Pit Bull stał się niezwykłym bohaterem, gdy Stany Zjednoczone przystąpiły do pierwszej wojny światowej. Pies został opisany jako amerykański Pit Bull, ale niektórzy spekulowali, że był to po części Boston Terrier.

Brązowy amerykański pitbull stojący na drodze

Zdjęcie: KruBeer Photo, Shutterstock

Żołnierz Pit Bulla

Pies, później nazwany Stubby, zawędrował na obszar szkoleniowy żołnierzy amerykańskich na Uniwersytecie Yale. Pies zaprzyjaźnił się z żołnierzami i podążał za nimi po obozie. Kiedy żołnierze Gwardii Narodowej wysłali do Niemiec, oni przemycony Stubby na pokładzie SS Minnesota. Stubby podnosił morale niedoświadczonych żołnierzy amerykańskich, których francuscy sojusznicy patrzyli z pogardą, ale wkrótce Pit Bull stał się kimś więcej niż tylko cheerleaderką Stanów Zjednoczonych.

zachodnie psy

Kiedy wojska amerykańskie zajęły niemieckie miasto Schieprey, wycofujący się Niemcy wrzucili do okopów granaty ręczne. Stubby pobiegł do okopów i w wyniku eksplozji został ranny w przednią nogę. Wyzdrowiał z ran i brał udział w 17 bitwach.

Jego najsłynniejszy akt bohaterstwa miał miejsce, gdy pokonał niemieckiego szpiega i zerwał mu żelazny krzyż. Generał Pershing, dowódca sił amerykańskich, wręczył Stubby'emu złoty medal bohatera zamówiony przez Humane Education Society, które później przekształciło się w Humane Society. Po jego śmierci w 1926 r. „New York Times” poświęcił trzy kolumny jego nekrologowi, a Smithsonian zachował jego szczątki.

Hollywoodzkie psy

Sława i szacunek Stubby'ego zwiększyła sympatię opinii publicznej do Pit Bulla, a psy zaczęły pojawiać się we wczesnych hollywoodzkich filmach i krótkich metrażach. Buster Keaton, Fatty Arbuckle i producent Hal Roach przedstawiali Pit Bulls w swoich filmach. Hal Roach znalazł najsłynniejszego Pita w Hollywood, Pete’a. Pete pojawił się w Nasze gangi I Małe dranie spodenki.

Politycy, znani pisarze i celebryci promowali Pit Bulla jako psa Ameryki. Do znanych właścicieli Pit na początku XX wieku należą Theodore Roosevelt, Mark Twain, Fred Astaire i Humphrey Bogart. Od początku XX wieku do końca lat sześćdziesiątych pitbulle były ulubionymi zwierzętami domowymi Amerykanów, ale lata siedemdziesiąte i osiemdziesiąte XX wieku nie były już tak łaskawe dla tej rasy.

Pies mieszany rasy Pitbull Labrador Retriever

Zdjęcie: Megan DiLeo, Shutterstock

amerykańskie typy tyranów

Zmiana opinii publicznej

Późne lata sześćdziesiąte i wczesne siedemdziesiąte były w Stanach Zjednoczonych burzliwymi okresami i niestety, kluby walk psów stały się coraz bardziej powszechne. Nieuczciwi hodowcy, którzy latali nocą, zaczęli hodować pitbulle bez żadnej wiedzy na temat hodowli selektywnej, a w latach siedemdziesiątych XX wieku liczba ataków psów znacznie wzrosła. W 1974 r. w Nowym Jorku odnotowano 35 000 raportów o atakach psów, a obecnie liczba ta zbliża się do 3500.

Uregulowanie tej przestępczości było trudne, ponieważ kluby znajdowały się w kilku stanach, ale organizacje praw zwierząt przekonały media, aby publikowały więcej artykułów o okropnościach walk psów, aby przestępstwo mogło stać się przestępstwem. Wiele bójek miało miejsce na obszarach miejskich ze społecznościami mniejszościowymi, a doniesienia medialne o walkach psów często podsycały napięcia rasowe w kraju. W 1976 roku Kongres USA zakazał walk psów we wszystkich 50 stanach, ale rozgłos rasy Pit Bull tylko wzrósł.

psy shiba inu

Magazyn „Time” i „Sport Illustrated”.

Artykuły prasowe z początku XX wieku promowały pitbulla jako lojalnego towarzysza, ale doniesienia medialne na temat tej rasy w latach 80. i 90. XX wieku przybrały złowieszczy ton. W 1987 roku magazyn Time zamieścił na pierwszej stronie pitbulla pod tytułem The Pit Bull Friend and Killer. Opinia publiczna zaczęła coraz bardziej bać się psów, a artykuł „Beware This Dog” w Sports Illustrated jeszcze bardziej utrwalił stereotyp, że doły stanowią zagrożenie dla społeczeństwa.

Agresja u psów nie była tak dobrze rozumiana w latach 80. XX wieku, jak obecnie. Bronwen Dickey, autorka Pit Bull: Bitwa o amerykańską ikonę , opublikowała swoją książkę, aby rozwiać powszechne mity na temat Pit Bullów. Niektóre z nieścisłości, które obala, obejmują:

Pit Bully są nastawione na zabijanie: Agresywność nie jest powszechną cechą pitbulli. Strażnicy psów poszukujący agresywnych szczeniąt Pit w zdrowym miocie uważają, że znalezienie jednego wrednego psa na pięć jest sukcesem. Zmuszanie Pit Bullów do znoszenia nieodpowiedniej diety, narażenia na działanie żywiołów i nieludzkich warunków życia może prowadzić do bardziej agresywnych zachowań.
Ukąszenie Pit Bulla jest gorsze niż u innych ras, ponieważ szczęka się blokuje: Badania naukowe obaliły to błędne przekonanie. Siła ugryzienia psa jest bezpośrednio powiązana z jego masą. Psy uczą się kalibrować swoje ugryzienia jako szczenięta podczas karmienia piersią.

Źródło zdjęcia: Voltgroup, Shutterstock

Tragedia 2007 roku

Po aresztowaniu pod zarzutem posiadania narkotyków Davon Boddie powiedział śledczym, że mieszka pod adresem Michaela Vicka. Vick był rozgrywającym Atlanta Falcon, a kiedy śledczy przeszukali jego własność, znaleźli dowody walki psów . Po wydaniu kolejnego nakazu policja ustaliła:

Ranne, niedożywione psy przykute łańcuchami do osi samochodów; większość z 51 psów to pitbulle
Pole walki pokryte krwią
Stanowisko do rzepaku do impregnacji agresywnych samic Pits
Sprzęt do szkolenia i hodowli zwierząt
Leki zwiększające wydajność, zwiększające agresję
Dokumentacja opisująca szczegółowo operację walki psów

Michael Vick został oskarżony o okłamywanie śledczych federalnych po tym, jak przyznał się do zabicia dwóch psów, za co odsiedział 21 miesięcy więzienia. Działalność byłego piłkarza w Bad Newz Kennels naraziła świat na okropne warunki, jakich doświadczyli Pit Bulle Vicka.

Zanim zwierzęta zostały uratowane, badacze zauważyli, że wiele przerażonych psów rzuciło się na ziemię. Leżały, gdy ktoś się do nich zbliżał, bo bały się ludzi.

Na szczęście to odrażające wydarzenie zakończyło się szczęśliwie dla pozostałych psów bojowych Vicka. Spośród 51 uratowanych psów 48 zostało zrehabilitowanych i otrzymało kochające domy. Media przeprowadziły wywiady z nowymi rodzicami zwierząt i podkreśliły, jak czułe i wesołe były te psy. Zbrodnia Vicka pomogła zmienić pogląd na Pitsa jako zabójcę.

Kiedy spiskowcy Vicka opowiedzieli śledczym o makabrycznych szczegółach zabijania przegranych walk powietrznych, w tym o porażeniu prądem, uduszeniu i pobiciu psów na śmierć, Amerykanie w końcu zdali sobie sprawę, że za agresywne psy odpowiada człowiek. Pit Bully były tylko ofiarami.

Źródło obrazu: Tulia Kolumbia Torres Hurtado, Pixabay

rasa psa kanarkowego

Końcowe przemyślenia

Kilka ras psów ma muskularne ciała, gładką sierść i duże szczęki. Identyfikacja amerykańskiego pitbulla na podstawie wskazówek wizualnych doprowadziła do tego, że coraz więcej psów trafia do schronisk i jest poddawanych eutanazji. Reputacja The Pit znacznie się poprawiła od czasu uratowania psów Michaela Vicka, ale źle rozumiana rasa nie zachowała jeszcze swojego dawnego tytułu America’s Dog. Mamy nadzieję, że dalsze badania nad genetyką i agresją psów utwierdzą opinię publiczną w przekonaniu, że Pit Bull to zwyczajny pies, który potrzebuje kochającej rodziny, a nie krwiożerczego zabójcy.

Może Cię również zainteresować: