Płowy to jeden z najpopularniejszych kolorów dogów niemieckich. Prawdopodobnie był to jeden z pierwszych kolorów zaobserwowanych, gdy rasa rozwinęła się w doga niemieckiego, jakiego znamy dzisiaj. Te dogi niemieckie mają złocistobrązowe futro pokrywające większą część ciała. Mają jednak ciemniejsze znaczenia wokół oczu i pyska.
To ubarwienie można łatwo uznać za kwintesencję umaszczenia dogów niemieckich. Istnieje jednak również wiele innych popularnych kolorów. Na przykład czarny jest zaskakująco powszechnym kolorem, który nie jest tak powszechnie rozpoznawany.
apso
Płowy dog niemiecki ma tę samą historię, co reszta rasy.
Najwcześniejsze wzmianki o płowych dogach niemieckich w historii
Źródło zdjęcia: Jesus Souto, Shutterstock
Doga niemieckiego zajęło trochę czasu, zanim osiągnął formę, którą znamy dzisiaj. Mamy jednak dość dobrze udokumentowaną historię powstania tej rasy, ponieważ był to dość późny rozwój.
W 16twieku szlachta miała małą obsesję na punkcie większych, długonogich psów. Zwykle pochodziły one z Anglii. Aby sprostać wymaganiom szlachty, skrzyżowano mastify angielskie z wilczarzami irlandzkimi, w wyniku czego powstał pies przypominający doga niemieckiego.
Jednak w tym momencie rasa nie została ujednolicona. Występowały w wielu kształtach i rozmiarach. Często nazywano je po prostu psami angielskimi. Chociaż rasa ta rzeczywiście przypominała dog niemiecki, standaryzacja rasy zajęłaby kilkaset lat. W międzyczasie pies angielski rozwinął się w kilka innych gatunków – nie tylko doga niemieckiego.
Pierwotnie psy te były wykorzystywane do polowań na dziki i jelenie. W tym czasie pies musiałby przytrzymywać ofiarę, podczas gdy myśliwy ją zabijał. Jednak w miarę rozpowszechniania się broni nie było to już konieczne. Dlatego wykorzystywanie do polowań dużych psów, takich jak dog niemiecki, ostatecznie wyszło z praktyki.
Jak płowe dogi niemieckie zyskały popularność
Psy te szybko zaczęto wykorzystywać do innych celów. Ci sami szlachcice, którzy używali ich do polowań, zaczęli używać ich jako psów kameralnych. Mówiąc najprościej, był to pies, który nocą spał w komnacie pana. Czasami robiono tak, aby pies mógł strzec śpiącego pana. Czasem jednak działo się tak tylko dlatego, że szlachcic lubił psa.
Zwykle psy te wyposażano w ozdobne obroże i traktowano jak zwierzęta towarzyszące (zamiast związku opartego wyłącznie na celu, który zwykle obserwowano wcześniej). Psów tych nie trzymano już w klatkach aż do czasu polowania, lecz spędzały czas w domu pana.
W tym czasie rasa była nadal rozwijana. Importowano inne psy i psy, aby zwiększyć rozmiar doga niemieckiego. Ostatecznie doprowadziło to do powstania rasy, jaką znamy dzisiaj. Prawdopodobnie w tym czasie płowe ubarwienie było już ugruntowane.
Formalne uznanie płowego doga niemieckiego
Źródło zdjęcia: Jesus Souto, Shutterstock
pies mastif
Płowy dog niemiecki został doceniony bardzo wcześnie w historii klubów kynologicznych. AKC uznała tę rasę już w 1887 roku, a wiele europejskich klubów kynologicznych rozpoznało tę rasę jeszcze wcześniej.
To ma sens. W tamtym czasie wielu ludzi zajmujących się hodowlą psów było szlachtą. W końcu potrzebowałeś mnóstwo dodatkowych zasobów, aby nakarmić i utrzymać grupę psów. Często były to osoby zaangażowane we wczesne kluby kynologiczne i odpowiedzialne za wybór rasy psa, a która nie.
Podobnie dog niemiecki był w dużej mierze psem szlacheckim. Rasa ta nie tylko zaczęła się jako szlachetny pies myśliwski, ale rozwinęła się również jako pies szlachecki. Hodowla i trzymanie tych psów kosztowała dużo pieniędzy ze względu na ich większy rozmiar.
Dlatego logiczne jest, że rasa najczęściej używana przez szlachtę była również jedną z pierwszych uznanych przez szlachtę.
Trzy najważniejsze unikalne fakty na temat doga płowego
1. Dog niemiecki tak naprawdę nie jest Duńczykiem.
Źródło obrazu: Everydoghasastory, Shutterstock
Pomimo swojej nazwy dog niemiecki nie jest tak naprawdę Duńczykiem. W rzeczywistości hodowano je głównie w Niemczech, chociaż wykorzystywano głównie psy angielskie. Pierwotnie psy te nazywano psami angielskimi lub mastifami niemieckimi. Niektórzy nazywali je nawet niemieckimi boarhoundami. Często były sprzedawane pod nazwą German Dogge przez osoby fizyczne sprzedające je głównie w celach luksusowych.
Jednak ostatecznie niemiecki przymiotnik ucichł z powodu rosnących napięć między Niemcami a innymi krajami. Termin dog niemiecki pojawił się dopiero w 1755 roku, kiedy to nazwa ta została użyta w książce poświęconej historii naturalnej.
2. Dogi niemieckie są bardzo stare, mimo że mają bardzo szczegółową historię.
Chociaż wiemy o wiele więcej o rozwoju tego psa niż innych ras, jest on stary w porównaniu z niektórymi bardziej nowoczesnymi rasami. Rozwój doga niemieckiego rozpoczął się około 400 lat temu. Jednak w tamtym czasie rasa była bardzo zróżnicowana i nie była tak duża jak dzisiaj. Zamiast tego rasa w dużej mierze pasuje do opisu rasy mieszanej.
Do stworzenia tej rasy wykorzystano mastifa angielskiego i wilczarza irlandzkiego. Jednak w Niemczech była ona znacznie bardziej popularna niż w Anglii, a rozwój tej rasy nastąpił głównie w Niemczech.
3. Dogi niemieckie były pierwotnie psami myśliwskimi.
Pierwotnie rasa ta była psem myśliwskim. W Niemczech wykorzystywano go do polowań na dziki i inne duże zwierzęta. W tamtych czasach potrzebny był pies, który przytrzymywał zwierzę w miejscu, podczas gdy myśliwy je zabijał. Dlatego myśliwi potrzebowali do tego zadania tych bardzo dużych, krępych psów.
Jednak wraz z rozwojem broni polowanie stało się znacznie bardziej efektywne, a dogi niemieckie przestały być wykorzystywane zgodnie z ich pierwotnym przeznaczeniem. Zamiast tego wykorzystywano je jako psy luksusowe, a nie zwierzęta myśliwskie. Z tego powodu nie są one tak zorientowane na polowanie, jak inne dzisiejsze rasy myśliwskie. Przez bardzo długi czas trzymano je jako zwierzęta towarzyszące.
Źródło zdjęcia: Dmussman, Shutterstock
Czy płowe dogi niemieckie są dobrym zwierzakiem?
Te psy mogą być bardzo dobrymi zwierzętami do towarzystwa – bez względu na ich ubarwienie. W ciągu ostatnich kilkuset lat psy te były w dużej mierze wykorzystywane jako zwierzęta do towarzystwa. Dlatego hodowano je tak, aby wystawiały tzw cechy, których właściciele często oczekują od psa do towarzystwa . Są ugodowi, zorientowani na ludzi i mają maniery.
Jedyną poważną wadą jest ich duży rozmiar. Chociaż nie są zbyt aktywne, potrzebują sporo miejsca, aby po prostu odpocząć Być . Dlatego niekoniecznie nadają się do mieszkań, chyba że masz w nich sporo miejsca.
Co więcej, utrzymanie tych psów jest również droższe. Jak można sobie wyobrazić, jedzą bardzo, dlatego ważne jest, abyś miał pieniądze na opłacenie ich jedzenia. Jednak mają też zazwyczaj droższe rachunki za weterynarza, ponieważ podczas operacji potrzebują większych dawek leków i większej liczby rąk.
Końcowe przemyślenia
Dogi niemieckie prawdopodobnie przez większą część swojej historii miały płowe ubarwienie. Większość klubów kynologicznych uznaje płowy za pospolity kolor. Chociaż niekoniecznie bardzo wspólny kolor, wiele osób wyobraża sobie dogi niemieckie w tym ubarwieniu, zwłaszcza jeśli nie pracują z nimi blisko.
Płowy dog niemiecki jest taki sam jak każdy inny dog niemiecki. Rasa ta jest hodowana przede wszystkim jako zwierzę do towarzystwa. Dlatego są świetną opcją dla tych, którzy szukają wyluzowanego psa, który będzie dużo przytulał. Jednak ich większy rozmiar może nieco skomplikować sprawę. Dlatego gorąco polecamy te psy do większych domów, gdzie mają dużo miejsca na odpoczynek.
Zawartość
- Najwcześniejsze wzmianki o płowych dogach niemieckich w historii
- Jak płowe dogi niemieckie zyskały popularność
- Formalne uznanie płowego doga niemieckiego
- Trzy najważniejsze unikalne fakty na temat doga płowego
- 1. Dog niemiecki tak naprawdę nie jest Duńczykiem.
- 2. Dogi niemieckie są bardzo stare, mimo że mają bardzo szczegółową historię.
- 3. Dogi niemieckie były pierwotnie psami myśliwskimi.
- Czy płowe dogi niemieckie są dobrym zwierzakiem?
- Końcowe przemyślenia
mieszanka mopsów
